Często stosowana w kosmetyce- ale czy wiemy co to właściwie jest???
Henna jest naturalnym barwnikiem otrzymywanym z liści i łodyg Lawsonii. Ciernisty krzew strefy subtropikalnej rosnący od północnej Afryki, poprzez południowo - wschodnią Azję do Australii. Z kwiatów Lawsonii otrzymuje się olejek cypryjski.
Henna często nakładana była okazjonalnie, jako forma zdobnictwa, zwłaszcza w dniu ślubu (indyjska henna ślubna). Znana już od czasów starożytnych. Początkowo stosowana głównie do barwienia włosów na kolor rudy lub brązowy i paznokci na kolor czerwony. Henna działa także wzmacniająco na cebulki włosów. Z czasem stosowano hennę do zdobienia ciała.
Henna barwi czasowo, wnikając w powierzchniowe warstwy zrogowaciałego naskórka - warstwa rogowa. Nałożony barwnik złuszcza się stopniowo wraz z kolejnymi warstwami naskórka. Charakteryzuje się to coraz bardziej blednącym rysunkiem nałożonego wzoru. Wszystkie czynniki zwiększające złuszczanie naskórka np. peeling, przyspieszają blaknięcie henny.
Często do henny dodawany jest cukier lub miód i sok z cytryny. W zależności od rodzaju użytego cukru uzyskuje się różną przyczepność henny do skóry efekt ostateczny barwienia.
Hennę można łączyć z innymi barwnikami np. z indygo - niebieski barwnik pochodzenia roślinnego ( indygowiec barwierski występujący w Afryce i na półwyspie Indyjskim).
W Polsce henną barwi się przeważnie rzęsy i brwi odcieniami: czarnym, brązowym i grafitowym.
Coraz częściej stosowana w tatuażach tymczasowych, wakacyjnych.
Głównym przeciwwskazaniem jest uczulenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz