Witamina A

Pod pojęciem witaminy A rozumie się zarówno retinol, jak i produkty pochodne powstające z niego - retinal i kwas retinowy.
Pochodne tak zwane retinoidy są nietrwałe i łatwo ulegają utlenieniu pod wpływem tlenu.
W roślina występuje prowitamina A - prekursor witaminy A czyli B- karoten.
W skórze prowitamina A jest przekształcana w witaminę A czyli retinol.
W praktyce kosmetycznej stosuje się praktycznie retinol.
Najsilniej działający jest kwas retinowy, którego stosowanie, ze względu na działania uboczne, jest zabronione w kosmetykach.

Działanie biologiczne retinoidów:

• Retinole są niezbędne w fizycznej reprodukcji tkanek - także skóry
• Retinol jest niezbędny w procesie widzenia
• Kwas retinowy pobudza wzrost tkanek i różnicowanie tkanek
• B-karoten neutralizuje wolne rodniki
• B-karoten posiada właściwości promienioochronne, zwłaszcza w stosunku do promieniowania UV

Obecna w organizmie ludzkim witamina A pochodzi z produktów roślinnych zawierających karoten.

Źródła roślinne witaminy A:

Marchew, brzoskwinie, morele, brokuły, brukselka, bób, fasola, szpinak, pomidory, banany.

Inne źródła witaminy A:

Jaja, mleko, przetwory mleczne - ser, śmietana, masło, margaryna (sztucznie wzbogacona), wątroba, nerki, tran i jego pochodne.

Wpływ witaminy A na naskórek:

• Retinoidy przyspieszają cykl odnowy naskórka
• Po aplikacji witaminy A na skórę następuje regeneracja komórek warstwy ziarnistej
• Pod wpływem witaminy A warstwa rogowa naskórka jest cieńsza, znikają ogniska hyperkeratozy i wynikłe z niej zrogowacenia
• Zmniejsza się utrata wody
• Następuje zmniejszenie przebarwień
• Retinoidy mają zdolność wygładzania drobnych zmarszczek i zapobiegają powstawaniu nowych poprzez poprawę nawilżenia skóry
• Poprawiają koloryt skóry, z ustępowaniem jej szarego odcienia
• Wpływają na zmniejszenie powstawania zaskórników i zmian trądzikowych
• Uszczelniają barierę naskórkową

Wpływ retinoidów na skórę właściwą:

• Zwiększają syntezę włókien budujących skórę - elastyny i kolagenu
• Wpływają na sprężystość i elastyczność skóry
• Witamina A hamuje aktywność enzymów degradujących kolagen i elastynę, mając wpływ na zmarszczki głębokie
• W cerze dojrzałej poprawiają jędrność i zmniejszają oznaki wiotczenia skóry, co ma szczególne znaczenie w walce z cellulitem
• Poprawiają procesy tworzenia nowych naczyń krwionośnych w skórze - w praktyce lepsze odżywienie skóry i łatwiejsze odprowadzanie produktów przemiany materii

Wpływ retinoidów na gruczoły łojowe:

• Kwas retinowy ma silne działanie przeciwłojotokowe - ograniczające wydzielanie sebum
• Zmniejszenie ilości bakterii powodujących trądzik
• Znaczne złagodzenie zmian trądzikowych, poprawa cery tłustej i mieszanej, zmniejszenie zaskórników
• Zmniejszenie widoczności porów - ujść mieszków włosowych

Wpływ witaminy A stosowanej w kosmetyce:

• Przyspiesza odnowę naskórka
• Zmniejsza przebarwienia skóry
• Zmniejsza lub hamuje nadmiar keratynizacji
• Zmniejsza grubość warstwy rogowej naskórka
• Stymuluje syntezę białek podporowych
• Zwiększa elastyczność skóry
• Działa przeciwzmarszczkowo
• Zmniejsza łojotok
• Wspomaga zwalczanie cellulitu

Witamina A poprawia jakość wzroku, chroni drogi oddechowe, wpływa na rozwój kości i regeneruje tkanki.

Czynniki, które niszczą witaminę A to:

Zanieczyszczenie powietrza (dym, smog), promieniowanie UV (częściowo też IR)

Witamina C

Witamina C znana często pod pojęciem kwas askorbinowy. Odkryta w 1933 roku. Łatwo rozpuszczalna w wodzie i w alkoholu etylowym. Nie rozpuszczalna w tłuszczach i ich rozpuszczalnikach. Witamina C niszczona jest miedzy innymi przez promieniowanie UV.

Działanie biologiczne witaminy C:

• Przyspiesza procesy gojenia się ran i zrastania kości
• Uczestniczy w metabolizmie tłuszczów, kwasów tłuszczowych i cholesterolu
• Bierze udział w syntezie hormonów kory nadnerczy
• Ułatwia przyswajanie żelaza
• Uczestniczy w procesie wytwarzania krwinek czerwonych
• Posiada właściwości bakteriostatyczne - w stosunku do niektórych drobnoustrojów także bakteriobójcze
• Hamuje powstawanie nitrozamin w żołądku, które działają rakotwórczo

Działanie witaminy C istotne dla kosmetyki:

• Współdziała w syntezie kolagenu, opóźniając procesy starzenia się skóry
• Przyspieszając procesy gojenia zmniejsza ryzyko powstawania blizn
• Przyczynia się do szybszej i sprawniejszej regeneracji naskórka, rozjaśnia przebarwienie skóry
• Bierze udział w regeneracji witaminy E
• Jest silnym reduktorem o działaniu przeciwutleniającym w stosunku do wolnych rodników
• podnosi odporność organizmu

 Występowanie witaminy C:

• Główne źródło to świeże owoce lub właściwie przetworzone (czarna porzeczka, czerwona papryka, brukselka, zielona papryka, kalafior, szpinak, truskawki, poziomki, kiwi, cytryna, pomarańcza, czerwona porzeczka)
• Podstawowe źródło witaminy C (kapusta czerwona, kapusta biała, pomidory, kapusta kiszona, ziemniaki młode, ziemniaki późne)
• Źródła ubogie w witaminę C (jabłka, ogórki, cebula, gruszki, śliwki)
• W produktach pochodzenia zwierzęcego jest jej bardzo mało
• Podczas zamrażania produkty tracą znaczną część witaminy C
• Ponieważ rozpuszcza się w wodzie powinna być dostarczana z pożywieniem codziennie

Objawy niedoboru witaminy C:

• Dziąsła rozpulchnione, gąbczaste, łatwo krwawiące
• Zmęczenie, osłabienie, drażliwość, utrata masy ciała
• Wolno i źle gojące się rany
• Hiperkeratoza wokół mieszków włosowych

Witamina C działa uszczelniająco na kapilary co zmniejsza powstawanie "pajączków skórnych", zmniejsza powstawanie obrzęków i podwyższa odporność.

Lipodystrofia - cellulit

Cellulit to pojęcie używane tylko w kosmetyce.

Należy rozróżnić dwa pojęcia:

Cellulit to choroba tkanki podskórnej z zachwianiem proporcji między tkanką łączną i tkanką tłuszczową.

Cellulitis to stan zapalny tkanki podskórnej.

Cellulit znacznie częściej występuje u kobiet, niż u mężczyzn.

Zwykle są to kobiety z nadwagą lub otyłością.

Typowy cellulit pomimo stosowania diety i ćwiczeń nie ustępuje.

Istotą lipodystrofii jest zmiana proporcji pomiędzy tkanką łączną budującą skórę a podskórną tkanką tłuszczową.

Tkanka tłuszczowa rozkłada się nierównomiernie.Zaburzenie to ma charakter przewlekły.

Skóra w miejscu gromadzenia się tkanki tłuszczowej jest gąbczasta, o nierównomiernych zgrubieniach i bruzdach, przypominająca powierzchnię pomarańczy lub kalafiora nazywaną „skórką pomarańczową”.

Gromadzi się głównie w rejonach: ud, pośladków, bioder, kolan i ramion.

Najczęstsze przyczyny powstawania cellulitu:

• Niewłaściwa dieta (bogata w cukier i tłuszcze zwierzęce)

• Alkohol i narkotyki

• Zaburzenia układu trawiennego

• Zaburzenia układu nerwowego (stany depresyjne, stres prowadzące do silniejszego odżywiania się)

• Zaburzenia układu krążenia (trudności w usuwaniu z tkanek szkodliwych produktów przemiany materii)

• Zaburzenia hormonalne ( niewłaściwy stosunek estrogenów do progesteronu)

• Zaburzenia limfatyczne (usuwanie substancji toksycznych i zbędnych)

• Uwarunkowania genetyczne i typ budowy

• Zawód (praca stojąca lub siedząca)

Produkty, których nie powinniśmy spożywać :

Mięsa wędzone i peklowane, ryby wędzone, solone lub w oleju, tłuste lub słone sery, potrawy i dania typu Fast food, słodkie, tłuste pieczywa, frytki, ostre przyprawy.

Produkty, które powinny znaleźć  się w naszej diecie:

Chude mięsa i ryby, chude sery, ryż i kasze, warzywa i owoce, tłuszcze roślinne tłoczone na zimno.

Z powodów hormonalnych cellulit najczęściej zaczyna się pojawiać w czasie dojrzewania, w ciąży i przed menopauzą.

Cellulit rozwija się etapowo:

Stopień 0

Bez oznak cellulitu, z tendencją do zatrzymywania wody – obrzęki

Obraz skóry:

Gładka powierzchnia

Po ujęciu w fałd wykazuje niewielkie pobruzdowania

Stopień I

Niektóre obszary skóry wykazują wyraźny zastój krwi i otoczone są obszarami o upośledzonym krążeniu i o krążeniu prawidłowym

Obraz skóry:

Gładka powierzchnia

Po ujęciu w fałd widoczne zagłębienia

Stopień II

Utrudnia prawidłowe odżywianie komórek i uniemożliwia odprowadzanie produktów przemiany materii

Obraz skóry:

Podczas napinania mięśni występują zagłębienia

Wyczuwa się grudki i bardzo drobne guzki

Stopień III

Można  wyczuć dotykiem jako wyraźne guzki w tkance podskórnej, czasami lekko bolesne - skutek ucisku na nerwy

Obraz skóry:

Zagłębienia widoczne są  w pozycji leżącej

Guzki mają większe rozmiary i są rozdzielone tkanką włóknistą

Leczenie cellulitu jest leczeniem długotrwałym.

Składa się z kilku metod połączonych ze sobą (metody kosmetyczne, ćwiczenia, odpowiednia dieta i zmiana trybu życia)

Wśród kosmetycznych metod należy wymienić:

• Stosowanie preparatów kosmetycznych na bazie roślin leczniczych (bluszcz pospolity, żywokost, arnika górska, nagietek, miłorząb, rozmaryn, zielona herbata, brzoza, ekstrakt z pestek winogron)

• Kąpiele morskie i algoterapia (natryski, kapiele w basenach z falami, hydromasaże, gimnastyka wodna)

• Okłady parafinowe (miejscowo na części ciała objęte cellulitem)

• Okłady typu GUAM

• Aromatoterapia (olejki eteryczne przyśpieszają spalanie tłuszczu- masaże, kąpiele, sauny, inhalacje)

• Masaże aparaturowe (endermologie - masaż tego typu zmienia strukturę tkanki łącznej, poprawia krążenie, zmniejsza obrzęk i przywraca prawidłowy metabolizm komórek tłuszczowych )

• Drenaż limfatyczny manualne, przyrządowe (stymulacja przepływu limfy przez ugniatanie i pompowanie)

• Body wrapping (nasmarowane miejsca obwija się folią lub bandażem tak, żeby dobrze uciskać naczynia limfatyczne) – jedynymi przeciwwskazaniami jest zapalenie żył i niewydolność nerek

Wśród metod medycyny kosmetycznej należy wymienić:

• Mezoterapia (zabieg polega na wstrzykiwaniu pod skórę aktywnych mieszanek działających na zmienione tkanki)

• Cellulolipoliza (przepływ prądu o specjalnie dobranych parametrach przez podskórna tkankę tłuszczową)

• Stymulacja mięśni (elektrostymulacja – pasywna gimnastyka, naprzemienne napinanie i rozluźnianie mięśni)

• Zastosowanie prądów interferencyjnych, galwanicznych i faradycznych

• Akupunktura laserowa

• Liposukcja (usuwanie komórek tłuszczowych, przez niewielkie nacięcie, metodą odsysania)

• Lipoplastyka (niszczenie nadmiaru tkanek tłuszczowych przy pomocy sondy ultradźwiękowej)

Niektóre uwagi praktyczne, dotyczące stylu życia w przypadku cellulitu:

• Unikanie noszenia uciskających ubrań i bielizny wyszczuplającej

• Nie zakładać nogi na nogę

• Uprawiać regularnie sport, gimnastykę

• Unikać wysokich temperatur

• Zmodyfikować swoje żywienie: ograniczyć sól, cukier, tłuszcze nasycone i alkohol

Paznokieć wrośnięty

Paznokieć wrośnięty - to nadmierne wnikanie paznokcia w otaczające go tkanki miękkie.
W efekcie pojawia się obrzęk i bolesność wałów paznokcia.
Zapalenie tkanek miękkich.
Często dochodzi do powtórnych zakażeń.

Zazwyczaj dotyczy palucha wskutek ciasnego obuwia i niewłaściwego obcinania paznokci u nóg.
Często towarzyszy temu równocześnie zniekształcenie palucha.

Postępowanie:

• Noszenie wygodnego obuwia
• Obcinanie paznokci w linii prostej
• Kąpiele nóg w gorącej wodzie
• Na istniejące już zakażenie można stosować antybiotyki  lub sulfonamidy 
• Zakładanie klamry 
• W zaawansowanym stanie konieczna jest interwencja chirurga 

Modzele i odciski

Modzele

Pojawiają się na podeszwowej stronie stopy.
Wyraźnie odgraniczone, okrągłe, o silnie zgrubiałej warstwie naskórka i żółtawym kolorze.
Duże i twarde modzele mogą być bolesne.

Przyczyna jest długotrwały ucisk danej okolicy.

Modzele najczęściej lokalizują się na silnie obciążanych fragmentach podeszwy stopy.

Jeżeli modzele, pomimo właściwego traktowania kosmetycznego, stale pojawiają się w tym samym miejscu, mogą sugerować zaburzenia motoryki chodu.
Przyczyną może być płaskostopie.

Postępowanie:

• Pedicure z frezarką
• Profilowane pilniki do usuwania zrogowaciałego naskórka i tarki
• Plastry i płyny do usuwania naskórka z kwasem salicylowym - nie wolno ich stosować u cukrzyków
• Poduszeczki i wkładki ochronne

Odciski

Przyczyną odcisków jest ściśnięcie skóry między obuwiem a kośćmi stopy lub ocieranie się o siebie palców stopy.
Pojawiają się dwie grupy odcisków: twarde i miękkie.
Jedne i drugie powodują ostry, intensywny ból pod wpływem nacisku.

Odciski twarde mają niewielkie rozmiary i stwardniałą, błyszczącą powierzchnią wystając ponad poziom skóry z centralnie usytuowanym jądrem - czopem.

Odciski miękkie mogą nie posiadać wyraźnego jądra, są bardziej miękkie i elastyczne.

Lokalizacja odcisków obejmuje boczną powierzchnię palca V, przestrzeń pomiędzy palcem IV a III i grzbietową powierzchnię palca II.

Postępowanie:

• Plastry i płyny do usuwania odcisków - zwykle z kwasem salicylowym
• Poduszeczki ochronne
• Kliny miedzypalcowe
• Usuwanie chirurgiczne

Różnice między modzelami a odciskami

Modzele

• Przechodzą na niezmienioną skórę bez wyraźnej granicy
• W większości występują na rękach lub na stopach w miejscach nad zgrubieniami kostnymi
• Mają różny koloryt od szarożółtego przez lekki brąz do czerwonego
• Zazwyczaj bezbolesne
• Mogą dawać uczucie pieczenia

Odciski

• Przechodzą na skórę zdrową z ostrym odgraniczeniem
• W większości przypadków spotyka się je wyłącznie na stopach
• Mogą być twarde lub miękkie
• Mogą mieć różną strukturę: suche, z połyskiem, półprzejrzyste aż do silnie zrogowaciałej masy
• Zwykle bolesne

Para wodna - wapozon

Wapozon to aparat do wytwarzania pary powstałej z podgrzewanej wody.
Wapozon znalazł zastosowanie w zabiegach intensywnego oczyszczania skóry.
Parę wodną można stosować z dodatkiem ziół o leczniczym charakterze i mgiełki ozonowej.

Działanie:

• Rozpulchnia skórę
• Rozszerza naczynia włosowate
• Przyspiesza przemianę materii
• Hamuje aktywność enzymów

W przypadku zastosowania ziół nie stosuje się równocześnie ozonowania.
Zioła powinny być odpowiednio dobrane do stanu skóry.

Skóra bez "pajączków" i sieci drobnych naczyń
Zaleca się zioła wzmacniające naskórek, polepszające ukrwienie, regenerujące i działające rozkurczająco:

Rozmaryn, tymianek, mięta, cząber.

Skóra dojrzała, wrażliwa lub niedostatecznie nawilżona:
Można stosować okłady.
Polecane zioła:

Lawenda, malwa, koper, rumianek, cząber, róża.

Przeciwwskazania do stosowania wapozonu:

• Uszkodzona skóra
• Teleangiektazje
• Ostre stany zapalne
• Świeże rany i blizny
• Opryszczka
• Oparzenie słoneczne
• Ostre reakcje alergiczne lub nadwrażliwość
• Wysokie nadciśnienie tętnicze
• Stany z zastojem limfatycznym

Sauna

Sauna wywodzi się z tradycji fińskiej. Zabieg stosowany do celów higienicznych, leczniczych i w odnowie biologicznej. Typowa sauna zbudowana jest z drewna brzozowego, surowego, bez przedmiotów metalowych, z bezpiecznymi drzwiami. Minimalna powierzchnia to 6m2. Temperatura silnego pocenia się to dla kobiet zazwyczaj 60 - 70st C, dla mężczyzn 80 - 90st C. Saunę należy nagrzać zwykle 30 - 60 minut wcześniej.

Sauna to typowa kąpiel tak zwana zmiennocieplna. Kąpiel w suchym, gorącym powietrzu z silnym przegrzewaniem ciała z okresowym - krótkotrwałym oddziaływaniem dużej wilgotności i następującym po tej fazie silnym ochładzaniem ciała.

Typowa kąpiel w saunie składa się z dwóch części:

• Kąpiel w gorącym suchym powietrzu w kabinie sauny z okresami wytwarzania pary przez polewanie rozgrzanych kamieni
• Następnie zimna kąpiel powietrzna i jeden z zimnych zabiegów wodoleczniczych: zimna kąpiel zanurzeniowa, zimny natrysk, zimne polewanie (chłodzenie nie może być gwałtowne)- stosować odpowiednie oddychanie z wydłużonym wydechem.

Zasady korzystania z sauny:

Ze względów bezpieczeństwa z sauny powinny korzystać przynajmniej dwie osoby jednocześnie.
Z sauny można korzystać po upływie 1 - 2 godzin od ostatniego posiłku.
Przed wejściem do sauny należy się wypróżnić.
Podczas pobytu w saunie nie powinno się pić żadnych płynów.
Jedno wejście powinno trwać 8 - 12 minut (max 15 minut), przerwa 8 - 12 minut (ochładzanie).
Kamienie polewa się co 15 - 20 minut.
Skóra przed wejściem do sauny powinna być sucha.
Do sauny należy wchodzić nago owiniętym prześcieradłem lub suchym ręcznikiem.
W fazie nagrzewania należy ułożyć się w pozycji leżącej lub siedzącej na najniższej ławce. W trakcie można przenieść się na wyższą ławkę.
Można polewać wodą kamienie, wzmacniając efekt przegrzania.
W czasie jednego zabiegu sauny stosuje się zwykle 2 - 3 wejść do gorącej komory.
W celu utrzymania dobrej ogólnej sprawności wystarcza jeden zabieg w tygodniu, w uzasadnionych przypadkach 2 -3 razy w tygodniu.
Faza chłodzenia.
Po ochłodzeniu wskazane jest ogrzanie stóp ciepłą wodą.
Należy dokładnie osuszyć skórę przed kolejnym wejściem do gorącej komory.
Warunkiem prawidłowego przeprowadzenia sauny jest dobre przegrzanie i odpowiednie schłodzenie.
Po zakończeniu zabiegu stosuje się zwykle chłodną kąpiel i 20 - 30 minutowy odpoczynek.

Warunki w saunie temperatura i wilgotność:

• Przy podłodze 40st C, 20-60%
• I - sza ławka 45cm 40-50st C, 13-37%
• II - ga ławka 90cm 60st C, 8-23%
• III - cia ławka 135cm 70-80st C, 5-15%
• Sufit 234cm 100st C, 2-5%

  

Działanie sauny na ustrój

Faza nagrzewania:

Wysoka temperatura działa na skórę i błoną śluzową powodują wzrost przemiany materii średnio o 11%. Po ok. 3 minutach (max. 10 min) występuje wzrost wydzielania potu, duża utrata wody (400-800 ml, nawet 2000 ml), w pocie wydalane są duże ilości sodu, chloru, potasu, kwasu moczowego, mocznika.  

Konieczne jest uzupełnianie ubytków po seansie w saunie!

Przegrzanie  wnętrza organizmu do 39°C, powierzchni skóry do 42°C. Wysoka temp. powierzchniowa działa na:

Układ oddechowy

·          Przyspieszając oddychanie: 24-36 oddechów na minutę.

·          Zwiększenie pojemności życiowej płuc i minutowej pojemności oddechowej, hiperwentylacja powodująca obniżenie ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla, zwiększenie ciśnienia parcjalnego tlenu.

·          Zwiększenie wydzielania gruczołów błony śluzowej dróg oddechowych

·          Zmniejszenia napięcia mięśni gładkich oskrzeli i oporów oddechowych.

Układ krążenia

·         Rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry, zwężenie we wnętrzu ciała, uruchomienie mechanizmów adaptacyjnych

·          Zwiększenie czynności serca do 100/120 uderzeń na minutę

·          Zwiększenie pojemności minutowej

·          Zwiększenie szybkości przepływu krwi w naczyniach

·          Zmniejszenia oporów obwodowych

·          Otwarcie połączeń żylno-tętniczych

·          Zwiększenie amplitudy ciśnienia krwi dzięki obniżeniu wartości ciśnienia rozkurczowego.
Długie przebywanie w saunie prowadzi do zwiększenia ciśnienia skurczowego krwi.

Inne

·       Zwiększenie wydzielania przez przysadkę hormonu adrenokortykotropowego, przez nadnercza kortyzolu i amin katecholowych (ustępuje po kilku godzinach).

·          Zwiększa wydolność wysiłkową oraz odporność.

Faza ochłodzenia:

·         Zmniejszenie częstości akcji serca

·   Zwiększenie ciśnienia rozkurczowego (przy nadciśnieniu intensywne schładzanie jest przeciwwskazane)

Wskazania do stosowania sauny:   

• Pielęgnacja ciała, odprężenie, odpoczynek po intensywnym wysiłku, zwiększenie wydolności organizmu. 

Pośrednie wskazania lecznicze:

• Podatność na infekcje, przewlekły nieżyt oskrzeli, skłonność do przeziębień, choroba zwyrodnieniowa stawów, niezapalne choroby kręgosłupa, stany pourazowe narządów ruchu, przewlekła choroba reumatyczna bez czynnego procesu, otyłość i zaburzenia przemiany materii, zaburzenia regulacji autonomicznej, choroby kobiece i zaburzenia okresu klimakterycznego,przewlekłe schorzenia gośćcowe, zmiany zwyrodnieniowe, nadciśnienie tętnicze okresu I i I/II według WHO, trądzik, przewlekłe stany zapalne narządów rodnych.

  Zwykle można korzystać z sauny raz w tygodniu, sprawni fizycznie mogą korzystać z sauny dwa razy w tygodniu.

  Z rytmów biologicznych termoregulacji wynika, że lepiej jest korzystanie z sauny w godzinach popołudniowych.

Przeciwwskazania:

• Choroby zakaźne, HIV, gorączka i ostre infekcje, krwawienia, gruźlica, choroba nowotworowa, choroby nerek, wątroby, niedokrwistość, ciąża powikłana, ostre choroby skóry i narządów płciowych, zaburzenia wydzielania wewnętrznego - hormonalne (nadczynność tarczycy, nadnerczy), padaczka i stany psychotyczne, choroby układu krążenia (wieńcowa, stan po przebytym zawale mięśnia sercowego, stany po krwawych wylewach,wady i stany zapalne) miażdżyca, zarostowe schorzenia naczyń krwionośnych, zakrzepowe zapalenie żył, jaskra, alkoholizm, narkomania. 

Małe dzieci z powodu niesprawnej termoregulacji.

 

Balneoterapia - kąpiele aromatyczne

W balneoterapii wykorzystuje się olejki eteryczne z ziół w postaci:

• Maceratów - moczenie rozdrobionych ziół przez 30 min. w wodzie
• Naparów - gotowanie ziół przez 15 min.
• Odwarów - podgrzewanie ziół 30 min. i odcedzanie
• Preparatów fabrycznych - olejki aromatyczne w różnej postaci

Zastosowanie: 

Odwary z siana -  przeciwbólowe i uspokajające, w zaburzeniach przemiany materii, w przewlekłej chorobie reumatycznej, w zapaleniach nerwów i w nerwobólach

Odwary ze słomy owsianej - kąpiele o działaniu przeciwzapalnym, osuszające i wysuszające skórę

Odwary sosnowe - bezsenność, dolegliwości reumatyczne, silne działanie ożywiające 

Odwary ze skrzypu - przeciwzapalne, sprzyjające gojeniu ran, pokrzywki, egzemy swędzące i stany uczuleniowe

Kąpiele lawendowe - migreny, nerwice, dolegliwości okresu przekwitania

Kąpiele rozmarynowe - pobudzające w stanach zmęczenia, usuwanie nadmiernej senności, uzyskiwanie miejscowego przekrwienia skóry

Kąpiele z tataraku - stany wyczerpania, osoby ze zbyt niskim ciśnieniem krwi, zaburzenia snu

Kąpiele w odwarach szałwii - w nadmiernej potliwości, przy pokrzywkach, w świądzie i miejscowych podrażnieniach skóry, zapaleniu skóry, przetrwałych odmrożeniach i przy odleżynach

Kąpiele z aloesem - własności kojące, uspakajające i łagodzące stany zapalne, nieznaczne działanie bakteriobójcze, podwyższa sprawność biologiczną tkanek

I wiele innych: pomarańcza gorzka, zielona herbata, mięta, cyprys, cedr, brzoskwinie, mandarynki, migdały, arnika, hibiskus...

Balneoterapia - peloidy

Peloidy to wszystkie naturalne błota, będące mieszaninami różnych substancji organicznych lub mieszanych, mineralno - organicznych. Powstają zwykle w wyniku naturalnych procesów geologicznych w skorupie ziemi lub procesów biologicznych zachodzących w szczególnych warunkach w obumarłych roślinach.

Dzielimy je na dwa rodzaje: osady podwodne, ziemie lecznicze.

...

Miód - słodka pielęgnacja

Miód jest jednym z najstarszych specyfików pomagających kobietom już od najdawniejszych czasów w zachowaniu urody. Dzisiaj istnieje trend powrotu do natury. Mamy możliwość korzystania z luksusów, z których korzystały Kleopatra (stosowała kąpiel w oślim mleku i miodzie) czy Poppea (używała mieszaniny mleka i miodu w formie okładów podtrzymujących piękny, młody wygląd jej twarzy). Już w pierwszych fabrykach kosmetyków w XIX w. miód był częstym składnikiem receptur kosmetycznych. Współczesne wytwórnie kosmetyków powracają do starych receptur i coraz częściej stosują miód we własnych wyrobach. Badania potwierdzają silne działanie antybiotyczne miodu, który hamuje rozwój bakterii, grzybów, wirusów i pierwotniaków.

Miód zawiera witaminy B1, B2, B5, B6, C, D i K, kwas foliowy, cukry, i sole mineralne. Działa nawilżająco na suchą, szorstką skórę posiadając właściwości regeneracyjne i odżywcze. Miód jest również pomocny w utrzymaniu odpowiedniej wilgotności skóry. Pomaga w złuszczaniu naskórka. Nierzadko jest stosowany, jako składnik środków pielęgnacyjnych dla dzieci, ponieważ jest wolny od wszelkich zanieczyszczeń chemicznych. Salony SPA coraz częściej oferują masaże miodem. Taki masaż działa oczyszczająco, detoksykacyjnie, doskonale odżywia i wygładza skórę. Miód wykorzystywany jest również w celach leczniczych.

Miód na twarz

Delikatny miodowy środek do de makijażu. Wymieszaj ze sobą dwie łyżki miodu z łyżką płynnego mydła i czterema łyżkami gliceryny. Nałóż na gąbkę lub wacik i rozprowadź po twarzy lekko pocierając. Zmyj letnią wodą.


Maseczka oczyszczająca z płatkami owsianymi i żółtkiem: 1 łyżkę miodu wymieszaj z 1 żółtkiem. Dodaj 1 łyżeczkę mąki owsianej lub drobniutko zmielonych płatków owsianych. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki i nałóż papkę na oczyszczoną skórę twarzy. Zmyj letnią wodą po 20 minutach.

Maseczka zmiękczająco – oczyszczająca z gliceryną i żółtkiem: 1 łyżkę miodu wymieszaj z 1 żółtkiem. Dodaj 1 łyżeczkę gliceryny. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki i nałóż papkę na oczyszczoną skórę twarzy i szyi. Zmyj letnią wodą po 20 minutach.

Peeling oczyszczający z dodatkiem cytryny i migdałów: 1 łyżkę miodu wymieszaj z 1 łyżeczką soku ze świeżej cytryny. Dodaj 2 łyżeczki zmielonych migdałów. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki i nakładając na oczyszczoną skórę twarzy wykonuj jej jednoczesny masaż, przez delikatne pocieranie przygotowaną papką. Po 10 minutowym masażu skóry, spłucz ją letnią wodą.

Peeling oczyszczający z dodatkiem cytryny, migdałów i płatków owsianych: 1 łyżkę miodu wymieszaj z 2 łyżeczkami zmielonych migdałów i 2 łyżeczkami zmielonych płatków owsianych. Dodaj sok ze świeżej cytryny w ilości zapewniającej powstanie rzadkiej papki.  Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki i nakładając na oczyszczoną skórę twarzy wykonuj jej jednoczesny masaż, przez delikatne pocieranie przygotowaną papką. Po 10 minutowym masażu skóry, spłucz ją letnią wodą.

Maseczka wzmacniająca z żółtkiem: Ubij mikserem lub zwykłą, domową trzepaczką 1 łyżkę miodu wymieszaj z 1 kurzym jajkiem. Dodaj 1 łyżeczkę gliceryny i taką ilość mąki, która zapewni utworzenie konsystencji pasty. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki i nałóż pastę na oczyszczoną skórę twarzy i szyi. Zmyj letnią wodą po 15 minutach.

Maseczka nawilżająca z mlekiem lub śmietanką: 2 łyżki miodu wymieszaj z 2 łyżkami mleka lub gęstej, kremowej śmietanki. Wymieszaj dokładnie składniki i nałóż papkę na oczyszczoną skórę twarzy i szyi. Zmyj letnią wodą po 20 minutach.

Maseczka wygładzająco – nawilżająca z jabłkiem: 1 łyżkę miodu wymieszaj z 1 utartym jabłkiem, wcześniej umytym i obranym ze skórki. Wymieszaj dokładnie składniki i nałóż papkę na oczyszczoną skórę twarzy i szyi. Zmyj letnią wodą po 20 minutach.

Maseczka ściągająco – wzmacniająca białkiem kurzym: 1 łyżkę miodu wymieszaj z 1 kurzym białkiem. Dodaj 1 łyżkę pełnotłustego mleka. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki i nałóż papkę na oczyszczoną skórę twarzy. Zmyj letnią wodą po 30 minutach. Potem opłucz chłodną woda i nałóż krem odpowiedni dla Twojego rodzaju cery.

Maseczka nawilżająca z twarożkiem i żółtkiem: 1 łyżkę miodu wymieszaj z 1 żółtkiem. Dodaj 3 łyżeczki naturalnego twarożku homogenizowanego. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki i nałóż papkę na oczyszczoną skórę twarzy. Zmyj letnią wodą po 30 minutach.

Maseczka nawilżająco – wzmacniająca z żółtkiem i śmietaną: 3 łyżki miodu wymieszaj z 2 żółtkami. Dodaj 2 łyżki śmietany. Wymieszaj dokładnie wszystkie składniki i nałóż papkę na oczyszczoną skórę twarzy. Zmyj letnią wodą po 20 minutach.

Płyn odżywczo - oczyszczający z maślanką: do ¼ l naturalnej maślanki dodaj 1 łyżkę płynnego miodu i dobrze rozmieszaj. Posmaruj płynem oczyszczoną skórę twarzy i szyi. Zmyj letnią wodą po 15 minutach.

Tonik zapobiegający powstawaniu wągrów z ogórkiem: umyj dokładnie jeden średni ogórek i utrzyj go. Po utarciu zalej wrzątkiem i pozostaw pod przykryciem na 3 godziny. Po tym czasie dodaj do odcedzonego wywaru 1 łyżkę miodu i dokładnie wymieszaj. Przemywaj skórę twarzy i odczekaj do jej wyschnięcia. Potem przemyj letnią wodą.

Okład z miodu na spierzchnięte i popękane usta: rozsmaruj gesty miód na ustach i pozostaw do wyschnięcia. Taki okład chroni delikatna skórę warg i przyspiesza gojenie już istniejących podrażnień.

Krem odżywczo – wygładzający i ujędrniający z oliwą z oliwek: do 100 g miodu dodaj 100 g oliwy z oliwek. Dokładnie wymieszaj. Krem stosuj codziennie na noc, na oczyszczoną wcześniej skórę twarzy.

Miód na ciało

Mydło miodowe,  kilogram zwykłego mydła pokroić na drobno, włożyć do emaliowanego garnka, dolać szklankę wody. Pozostawić do rozmoczenia. Następnie dodać 100 g miodu, wymieszać i podgrzać do zagotowania. Odstawić z ognia, dodać kilka kropel wonnego olejku, dobrze wymieszać i rozlać do foremek, pozostawić do stężenia. Mydło ma właściwości zmiękczające skórę. Zamiast wody możemy dodawać napary ziołowe według potrzeb.

Okład nawilżająco – wygładzający dla skóry rąk i pięt: 3 łyżki miodu wymieszaj z 1 łyżką soku z cytryny. Wymieszaj dokładnie i uzyskana papkę wcieraj w skórę szorstkich pięt i dłoni.

Emulsja nawilżająco – wygładzająca do rąk z rumiankiem i gliceryną: zaparz jedną saszetkę rumianku w szklance wody. Dodaj 2 łyżki miodu i 20 g gliceryny. Po ostygnięciu wcieraj płyn w skórę rąk lub mocz całe dłonie, każdą po 10 minut.

Kąpiel wzmacniająca z miodem: do nalanej w wannie wody o temperaturze 37?C dodaj 100 g miodu. W razie potrzeby rozpuść do w wodzie. Po kąpieli spłucz dokładnie ciało letnią woda. Kąpiel z miodem jest wskazana dla osób w stanie wyczerpania i po przebytej chorobie.

Kąpiel relaksacyjna, uelastyczniająca i odżywiająca skórę z solą i mlekiem: do nalanej w wannie wody o temperaturze 38?C dodaj 350 g soli i rozpuść ją. W naczyniu z 1 litrem ciepłego mleka rozpuść 350 g miodu. Płyn wlej do wanny. Lekko, ręką rozmieszaj. Czas trwania kąpieli max. 30 minut.

Kąpiel relaksacyjna z sosną, poprawiająca krążenie krwi, działająca moczopędnie i zmniejszająca bóle reumatyczne: ugotuj w naczyniu kilkanaście młodych pędów sosny w 3 litrach wody. Czas gotowania to 10 minut. Wlej wywar do wypełnionej do połowy wanny z wodą o temperaturze 37?C. Dodaj 200 g miodu. Lekko, ręką rozmieszaj. Czas trwania kąpieli max. 10-20 minut.

Kąpiel odżywczo - wygładzająca z solą i śmietaną: do nalanej w wannie wody o temperaturze 37?C dodaj ½ kg miodu, ¼ litra śmietany i 300 g soli.  Rozmieszaj ręką.  Czas trwania kąpieli max. 20 minut.

Mydło nawilżająco – wygładzające: 1 kg zwykłego szarego mydła pokrój drobno i wstaw do emaliowanego garnka. Dolej szklankę wody o pozostaw, aż mydło rozmięknie.  Dodaj 100 g miodu, dokładnie wymieszaj i podgrzej do zagotowania. Odstaw, wymieszaj raz jeszcze i rozlej do przygotowanych wcześniej foremek. Pozostaw do stężenia i ostygnięcia.

Miód na włosy

 
Odżywka wzmacniająca włosy, dodająca im jedwabistego i błyszczącego wyglądu z oliwą z oliwek: 100 g miodu wymieszaj z 3 łyżkami oliwy z oliwek. Zwilż odżywka włosy od nasady na całej ich długości i nałóż na głowę czepek. Wcześniej nie myj włosów! Pozostaw tak na pół godziny. Po tym czasie umyj włosy zwykle stosowanym szamponem i spłucz dokładnie wodą.

Naturalny tonik rozjaśniający: do 1 litra ciepłej wody dodaj 1 łyżeczkę miodu. Dokładnie wymieszaj. Jeśli Twój włosy są w kolorze blond, możesz dodać wyciśnięty z jednej, średniej cytryny sok. Wymieszaj. Po umyciu włosów zwykle stosowanym szamponem, spłucz je wodą, a następnie przygotowanym tonikiem. Nie spłukuj ponownie wodą!

UWAGA! Przed zastosowanie którejkolwiek receptury upewnij się, że nie jesteś uczulona na jakikolwiek składnik!

Ciekawostka

Miód jest produktem wysokokalorycznym - 1 kg miodu dostarcza około 3300 kcal. Doskonale nadaje się dla ludzi wyczerpanych praca fizyczną czy umysłową. Obecnie wchodzi w skład diety sportowców, alpinistów i nurków.

Zanokcica

Zanokcica to zmiany zapalne w otoczeniu paznokcia, zazwyczaj bakteryjnego - paciorkowce, gronkowce lub grzybiczego - drożdżaki pochodzenia. Przyczyną może być maceracja ( w wilgotnym środowisku) płytki paznokciowej.

Zakażenie może obejmować więcej niż jeden palec, szczególnie w cukrzycy lub powikłanie infekcji grzybiczych. Najczęściej jest skutkiem urazu opuszka palca, naderwania paznokcia lub nieprawidłowego manicure.

Zakażenie wnika przez postrzępiony, otarty, nacięty lub pęknięty naskórek. Obrzęk dookoła paznokcia jest bardzo bolesny, skóra w tym miejscu jest zaczerwieniona i lśniąca. Przy ucisku, czasem samoistnie, wypływa ropa. Nie leczona zanokcica może rozprzestrzenić się na cały paznokieć.

Powstawaniu zanokcicy sprzyjają:

• Cukrzyca
• Choroby przemiany materii
• Częste moczenie rąk w wodzie z detergentami lub chemikaliami

Grzybica paznokci

Grzybica paznokci charakteryzuje się szeregiem zmian w płytce paznokciowej:

• Zgrubienie
• Przebarwienie
• Łamliwość
• Nadmierne rogowacenie
• Pobruzdowanie płytki paznokciowej

Czynniki przyczyniające się do wystąpienia grzybicy:

• Ucisk mechaniczny np. niedopasowane obuwie
• Zaburzenia hormonalne - głównie niedoczynność tarczycy i nadczynność nadnerczy
• Zaburzenia odporności

Grzybica paznokci często jest źródłem zakażenia dla innych osób lub dalszego samozakażenia się chorych. Głównie występuje u osób starszych.
Pierwsze zmiany powstają na wolnym brzegu płytki paznokciowej lub od strony bocznych wałów paznokcia. Grzybicy nie należy rozpoznawać "na oko" - w każdym przypadku obowiązuje badanie mykologiczne. Zawsze trzeba zwracać uwagę na ręce i na stopy.

W czasie postępu choroby zmienia się wygląd paznokcia:

• Ma niejednorodną strukturę
• Przybiera kolor żółtawobrunatny lub zielonkawy
• Jest pogrubiały i rozwarstwiony
• Jest łamliwy i łatwo wykrusza się

Zazwyczaj grzybica ma długotrwały, czasem wieloletni przebieg. Stwarza trudności terapeutyczne - nawroty obserwuje się nawet po całkowitym wyleczeniu. Szczególnie często obserwujemy zmiany w obrębie palucha- największy palec. Głównie wywołują je grzyby pleśniowe. Płytka paznokciowa palucha jest znacznie zniekształcona. Kolor płytki wyraźnie żółtozielony. Pod paznokciem silne rogowacenie - hyperkeratoza. W miarę rozwoju choroby często dochodzi do silniejszego przebarwienia paznokcia. Brzeg wolny wykazuje wyraźne tendencje do wykruszania się. Dobrze zaznaczone bruzdowanie. Bardzo często współistnieją zaburzenia troficzne - ukrwienia i odżywienia stopy.

W rozwoju grzybicy stóp ważną rolę odgrywa czynnik higieniczny i możliwości kontaktu:

• Łaźnie
• Baseny
• Posadzki
• Używane buty
• Ciasne i gumowe obuwie 

Niezwykle popularna jest grzybica międzypalcowa stóp.
Najczęstszy mechanizm zakażenia - podobnie jak przy grzybicy paznokci, to:

• Skarpety
• Buty
• Wyściółki drewniane na basenach i w łaźniach
• U osób pracujących w wilgotnych i ciepłych pomieszczeniach
• Przy współistniejącej wysokiej potliwości stóp

Zwykle zajęte są przestrzenie między palcami IV - V i III - IV. Zmiany mają charakter wyprzeniowy ze znaczną maceracją naskórka stóp. Przy dużej potliwości często występują liczne pęcherzyki. 

Wolne rodniki

Pod pojęciem wolnych rodników rozumiemy niezrównoważone energetycznie cząstki uszkadzające skórę. Promieniowanie słoneczne odgrywa istotną rolę w uwalnianiu się dużej ilości wolnych rodników  z cząsteczek powietrza w słoneczne dni. Więcej agresywnych wolnych rodników powstaje w środowiskach zanieczyszczonych - tereny przemysłowe, wielkie miasta. Powstają w naszym organizmie także pod wpływem dymu tytoniowego. Do ich wytworzenia przyczynia się stres i dieta fast foodowa.

Tłumacząc prościej, cząsteczki to bardzo aktywne formy tlenu, które zawierają elektron bez pary. Z kolei ten elektron szuka miejsca, do którego może się przyłączyć. Ponieważ wybredny nie jest, więc łapie się każdej tkanki w organizmie. Kiedy wolny rodnik znajdzie punkt zaczepienia, niszczy go. Kiedy jest ich dużo, dochodzi do zaburzenia pracy zaatakowanych komórek. Z powodu ich aktywności w skórze zmniejsza się ilość fibroblastów, produkujących kolagen i elastynę. Gorzej funkcjonują melanocyty, które chronią skórę przed działaniem promieni słonecznych. Cera staje się ziemista, pojawiają się drobne bruzdy, a naskórek łatwo się łuszczy. Na szczęście na wolne rodniki też są sposoby.

Nasz organizm w toku ewolucji do pewnego stopnia nauczył się sam radzić sobie z atakami wolnych rodników. System obronny składa się z naturalnych przeciwutleniaczy. To rodzaj policjantów, którzy patrolują tkanki i wyłapują grupki wolnych rodników niszczących komórki. Jednym z takich naturalnych ochroniarzy jest m.in. melanina, wytwarzana przez komórki barwnikowe skóry - melanocyty. Jednak, gdy niszczycielskie grupy są duże i atakują często, system ten zawodzi. Dlatego jego działanie trzeba wspomagać dostarczając organizmowi przeciwutleniaczy w diecie oraz stosując kosmetyki z antyoksydantami.

Jednym z najskuteczniejszych substancji, które wygrywają walkę z wolnymi rodnikami jest witamina E. Potrafi działać w pojedynkę. W kosmetykach występuje pod kryptonimem tokoferolu lub tokotrienolu. Jest mistrzem defensywy i świetnie opanowała kamuflaż. Sekretem jej działania jest to, że umie wbudowywać się w skórę, np. chowa się między lipidami. Z ukrycia wychodzi, kiedy jest potrzebna. Z tego powodu udaje jej się dobrze i długo chronić komórki. I dlatego witamina E często jest w składzie kosmetyków. W przyrodzie występuje niemal wszędzie. Najbogatszym jej źródłem są oleje roślinne (m.in. z kiełków pszenicy, kukurydziany, awokado, słonecznikowy, sojowy, wiesiołkowy), produkty zbożowe oraz zielone części roślin (bób, groszek, sałata, kapusta).

Doskonale powiodły się akcje rozbrajania wolnych rodników przeprowadzane przez dwóch agentów specjalnych witaminy C i E. Agentka C oprócz poskramiania wolnych rodników, okazała się doskonała w zapobieganiu utraty wody i rozjaśnianiu przebarwień. W jej obecności organizm wytwarza nowe włókna kolagenu i elastyny. Gwiazdorska para ma na koncie szereg sukcesów związanych z odmładzaniem skóry. Dzięki witaminie C, tokoferol odnawia się w organizmie. Kłopot polega na tym, że w tej parze witamina C jest tą słabszą  z racji krótkiej trwałości. Trzeba jej dostarczać na bieżąco, np. w diecie, w kremie, ale trzeba wybrać taki, który ma szczelne opakowanie i dozownik, inaczej witamina szybko z niego się ulotni i nie zadziała.

Do witamin C i E dołączył kwas ferulowy. Tę ostatnią substancję odkryto m.in. w liściach roślin i korze drzew iglastych oraz zbóż. W pojedynkę działał podobnie, jak wspomniane wcześniej witaminy. Ale gdy połączono go z witaminami, okazało się, że powstała iście wybuchowa mieszanka- bombowe trio. Kwas ferulowy wzmocnił skuteczność witamin i zwiększył ich trwałość. Dzięki tej trójce skóra jest chroniona dwa razy lepiej niż dotychczas. 

Mniej spektakularne, choć wcale nie mniej skuteczne działanie mają wyciągi roślinne, bogate np. we flawonoidy i polifenole, które m.in. powstrzymują niszczenie kolagenu. Od lat wykorzystuje się koenzym Q10. Rozprawia się z wolnymi rodnikami,  działa łagodząco i przeciwzapalnie. Nowością wśród antyutleniaczy jest także znana dobrze, intensywnie żółta przyprawa, kurkuma. W kosmetykach używa się jednak jej bezbarwnego ekstraktu.

Przeciwutleniacze zawarte w preparatach kosmetycznych są doskonałym składnikiem zapobiegającym starzeniu się skóry. Warto kupować kremy, które je zawierają. Jednak, by działały , trzeba używać ich codziennie. Poza tym antyoksydanty powinny być na początku listy składników, a nie ją zamykać. Na opakowaniu szukajmy informacji o stężeniu substancji aktywnej. Np. witamina, której znajduje się mniej niż 5 % w kremie czy serum nic nie zdziała w starciu z wolnymi rodnikami. Opakowanie kosmetyku z przeciwutleniaczami musi być szczelne, by nie dostało się do niego powietrze i światło, skutecznie niszczące substancje aktywne. Pudełko albo butelka powinny mieć dozownik i być np. z ciemnego szkła lub plastiku.

Makijaż permanentny

Makijaż permanentny wywodzi się z Chin, z tatuażu. Polega na aplikacji barwników roślinnych do głębszych warstw naskórka przy użyciu igły jedno- lub wieloigłowej. W nowoczesnych metodach kosmetycznych barwnik roślinny lub mineralny podaje się na głębokość warstwy jasnej naskórka. Taka aplikacja barwnika powinna być bezbolesna i nie dawać żadnych dodatkowych objawów takich, jak obrzęk, stan zapalny czy krwawienie.

Najczęstsze zastosowania makijażu permanentnego:

• Korekty brwi - słabych nieregularnych lub zanikających
• korekty ust - wymagających podkreślenia konturu czy optycznego powiększenia
• Makijaż maskujący - maskowanie defektów skóry, plam pigmentacyjnych np. tatuowanie barwnikiem jaśniejszym

Zazwyczaj bezpośrednio po nałożeniu makijażu permanentnego kolory są zbyt intensywne, właściwy odcień pojawia się po około 7 dniach. Takiego makijażu  nie należy wykonywać bezpośrednio przed ważnymi uroczystościami.
Bardzo ważne jest równomierne wprowadzenie barwnika na jedną głębokość, w innym przypadku makijaż będzie blakł nierównomiernie.
Makijaż permanentny utrzymuje się 3 - 5 lat stopniowo blednąc.

Na rynku jest dostępny także makijaż biologiczny. Polega na wprowadzeniu barwnika w płytkie warstwy naskórka. Makijaż taki ma znacznie bardziej krótkotrwały charakter. Często pod pojęciem takiego makijażu rozumie się nakładanie henny lub indygo.

Henna - co to włąściwie jest

Często stosowana w kosmetyce- ale  czy wiemy co to właściwie jest???

Henna jest naturalnym barwnikiem otrzymywanym z liści i łodyg Lawsonii. Ciernisty krzew strefy subtropikalnej rosnący od północnej Afryki, poprzez południowo - wschodnią Azję do Australii. Z kwiatów Lawsonii otrzymuje się olejek cypryjski.

Henna często nakładana była okazjonalnie, jako forma zdobnictwa, zwłaszcza w dniu ślubu (indyjska henna ślubna). Znana już od czasów starożytnych. Początkowo stosowana głównie do barwienia włosów na kolor rudy lub brązowy i paznokci na kolor czerwony. Henna działa także wzmacniająco na cebulki włosów. Z czasem stosowano hennę do zdobienia ciała.

Henna barwi czasowo, wnikając w powierzchniowe warstwy zrogowaciałego naskórka - warstwa rogowa. Nałożony barwnik złuszcza się stopniowo wraz z kolejnymi warstwami naskórka. Charakteryzuje się to coraz bardziej blednącym rysunkiem nałożonego wzoru. Wszystkie czynniki zwiększające złuszczanie naskórka np. peeling, przyspieszają blaknięcie henny.

Często do henny dodawany jest cukier lub miód i sok z cytryny. W zależności od rodzaju użytego cukru uzyskuje się różną przyczepność henny do skóry efekt ostateczny barwienia.

Hennę można łączyć z innymi barwnikami np. z indygo - niebieski barwnik pochodzenia roślinnego ( indygowiec barwierski występujący w Afryce i na półwyspie Indyjskim).

W Polsce henną barwi się przeważnie rzęsy i brwi odcieniami: czarnym, brązowym i grafitowym.
Coraz częściej stosowana w tatuażach tymczasowych, wakacyjnych.
Głównym przeciwwskazaniem jest uczulenie.

Masaż stopy - refleksologia

Masaż stóp można przeprowadzić rękami, przy użyciu specjalnego wałka do masażu, podczas chodzenia boso po kamieniach, np. na plaży lub po specjalnie przygotowanej płycie z wypukłościami. Zabieg może również wykonywać druga osoba, np. masażystka. Masaż wykonuje się palcami tzw. brzuśćcem kciuka, opuszkami palców lub tzw. kostkami. Stopy przed masażem należy posmarować tłustym kremem lub oliwką do masażu, gwarantuje to łatwiejsze masowanie i zabezpiecza przed podrażnieniem skóry.

Nacisk w trakcie masażu może być dość silny jednak należy pamiętać, że najpierw stosujemy ucisk delikatny, stopniowo zwiększając go, przy jednoczesnej obserwacji reakcji pacjenta, albowiem w zależności od stanu chorego organu, reakcja bólowa jest różna.

Kolejność masowania receptorów

• Nerki, przewody moczowe i pęcherz
• Głowa
• Żołądek, jelita, wątroba i trzustka
• Pozostałe punkty reagujące bólem na nacisk

Czas trwania zabiegu:
Każdy receptor masuje się około 5 minut, przy większych dolegliwościach można masować do 15 minut.
Najbardziej korzystnym czasem stosowania wszystkich masaży jest ok. 30 minut dziennie.
Nacisk na punkt poddawany akupresurze musi być równomierny. W zależności jednak od rodzaju choroby i wieku chorego można go odpowiednio stopniować.

• noworodki: 0, 5 - 3 minut
• niemowlęta w wieku 3 - 6 miesięcy, 1 - 4 minut
• niemowlęta w wieku 6 - 12 miesięcy, 1 - 5 minut
• dzieci w wieku 1 - 3 lat, 3 - 7 minut
• starsze dzieci 5 - 10 minut
• dorośli 5 - 15 minut

Wiedząc o tym, że na naszych stopach istnieją receptory organów całego ciała, musimy zdawać sobie sprawę z tego, jak ważne dla naszego zdrowia jest dobry stan naszych stóp.
Dbając o stopy możemy przy okazji poprawić ukrwienie wszystkich narządów naszego ciała.

Pamiętajmy o:

• moczeniu stóp w solach
• usuwaniu zgrubień i nagniotków
• używaniu różnego rodzaju wałków do masażu stóp
• używaniu wkładek do butów z uwypuklonymi receptorami
• noszenia specjalnego obuwia pobudzającego receptory